In 2019 wisten alle G.I.'s deze wetenschap om rekening mee te houden. Het is hen verstrekt! Ook het AMHK en de RvdK weten hiervan: hier.

In juli 2021 zijn weer alle G.I.'s, de RvdK en AMHK gewezen op nog meer dit bevestigende wetenschappelijke inzichten (onder).

Ze kunnen niet meer zeggen dat ze het niet wisten, zeker omdat de propageren een 'lerende organisatie' te zijn.

Ouders, gebruik goede stukken in uw onderbouwingen, zoals bij verweer- en verzoekschriften. U weet, u mag zèlf naar de rechter! Ten dienste van de gezondheid van uw opgroeiende!

Ouders, u weet het nu: ouders moeten bij hun verzoeken en verweerschriften een copie hiervan in hun bijlage (productie) toevoegen, met oog op de kinderrechter, die geen orthopedagoog is! Dit vergelijkt ge met de wetten die u ten gunste kunt gebruiken: hier.

Wetenschap ter weging bij kinderbeschermingsmaatregelen:

Geachte heer/mevrouw,

De volgende wetenschap waarover Allison Eck schreef (noot 6) dat bij deze problematiek de volgende, onafhankelijke wetenschappers opmerkelijk unaniem zijn.

Waar er regelmatig onenigheid is tussen ouders en gezinsvoogden, is hiermee afwegen eigenlijk dan een noodzaak.

Professor Carlo Schuengel[1] heeft op een jeugdzorg­academie in 2013 reeds gewaarschuwd hoe bejegening in het dwangkader werkt door ‘jeugdzorg’: contraproductief, wrevel opwekkend.

Er wordt weerzin, een drempel, opgewekt.

En meerdere wetenschappelijke onderzoeken tonen ook aan dat ca. drie op de vier kinderen niet de passende jeugdhulp verkrijgt.

Zo vond prof. N.W. Slot[2] dat 72% van de OTS-sen na twee jaren geen verbetering gaven doch vaak wel een verslechtering; ook prof. Jo Hermanns[3] (congres Veilig Verder, 8-12-2016) vond deze achteruitgang in ‘jeugdzorg’.

Te vaak verschuilt de RvdK en de G.I. zich achter: “De jeugdrechter heeft de dwangzorg bepaald”. De rechter is jurist en geen orthopedagoog, dus moet de vraag zijn waarop de rechter dan is afgegaan….

Weet de rechter van de wetenschappelijke inzichten van de volgende wetenschappers?

Weet de rechter dit af te wegen tegenover de vraag om een machtiging OTS en/of UHP?

1. Joseph J. Doyle jr, 2007 en later.[4] Hij concludeert dat kinderen (N = ca. 15.000 en later 23.000) die in aanmerking komen voor mogelijk uithuisplaatsen veelal beter af zijn wanneer ze thuis met het gezin de juiste, passende hulpverlening krijgen ten opzichte van de groep die random toch uithuis worden geplaatst (UHP); kinderen die thuis mogen blijven, hebben als tieners véél minder kans om zwanger te worden, veel minder waarschijnlijk eindigen in het jeugdstrafrecht, en veel meer kans om een baan te houden gedurende ten minste drie maanden dan vergelijkbaar mishandeld kinderen die in een pleeggezin, uithuis, werden geplaatst. Ook bij Omgangszaken wordt regelmatig de omgang met een ouder zeer beknot (zie: https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/omgangssabotage-g-i).

2. Internist prof.dr.med. Ursula Gresser, 2015.[5] :  Ze spreekt: “Kinderen hebben behoefte aan contact met de eigen ouders; risico op depressie is groot bij kinderen onder het gescheiden zijn van diens ouder of ouders. … Contactsabotage naar ouders maakt kinderen na de scheiding ziek.” {Dit geldt zeker ook bij Uithuisplaatsingen, dubbelop}. “Het verlies van contact met levende ouders schaadt kinderen ongeveer twee keer zo lang en drie keer zo intens als het contactbreuk wegens de dood van een ouder.” De arts heeft de zes meest recente internationale studies over dit onderwerp geëvalueerd.
Volgens de door haar onderzochte studies treedt het vaakst depressie op, op de tweede plaats verslaving, als stoornis.  Ze vervolgde: “Rechters en ‘jeugdbescherming’ kunnen zich niet langer erop beroepen dat ze d.m.v. een contactbreuk (of te slechte bezoekregeling) ‘ten behoeve van een kind’ handelen. Diegene die nog steeds verlies van contact veroorzaakt, heeft nu kennis over het schadelijk effect.”  Zo schaadt het durend te hoge Cortisolgehalte bij vreemde wegplaatsing naar een onbekende setting het kind fysiek, naast stressreacties die het kind in zelfverdediging verbergt, internaliserend, al kan een externaliserend gedrag daaruit ook resulteren. {Het blijkt nog erger bij punt 3.}

3. Daniël Weinberger, 2018: “Extreme Stress in jeugdzorg is giftig voor het DNA!”[6] :

“Het echte gevaar van het scheiden van kinderen van ouders is niet de psychologische stress  –  het is de biólogische tijdbom.  Het geschreeuw en het gehuil, de angst en de verlatenheid zijn hartverscheurend .   Maar de fall-out verbleekt in vergelijking met de minder zichtbare langetermijneffecten die meer sinister en gevaarlijk zijn.
Het scheiden van kinderen van hun ouders, in een UitHuisPlaats-setting of buitenlandse adoptie, naar vreemden, veroorzaakt de meest extreme levensstress die een kind kan ervaren. En het veroorzaakt diepgaande en onomkeerbare veranderingen in de manier waarop hun DNA ^[6] wordt verpakt en welke genen aan en uit worden gezet in de cellen van het lichaam, in organen zoals de pancreas, de longen, het hart en de hersenen – wat leidt tot levenslange veranderingen in de structuur en functie ervan.” 

[Figuur: DNA-uitstrengeling om eiwit in kern van cellen]

Deze wetenschappelijke inzichten, conform wat prof.dr. Jo Hermanns in Zeeland[7] vond, duiden dat de weging tot uithuisplaatsen, of beslissen tot éénoudergezag[8], veel beter en dus naar IVRK artikel 24 lid 1 diagnostischer gemeten moet worden. Ook de adoptiewetenschappen[9] duiden er op dat er veel meer rekening gehouden moet worden met latere ontwikkelingsfasen van de opgroeienden, wetende dat ze hun historie zullen ontdekken en dit ook een groot gevolg in hun leven kan innemen.

4. Prof.dr. R.J van der Gaag, oratie, 2003.[10] : Hij adviseerde vòòr de ingang tot de toch wel ernstig ingrijpende dwangzorg echte ‘zwaargewichten’, diagnostische specialisten, te zetten die naar hun beroepscode het cliëntsysteem zèlf zien en onderzoeken. Er bestaat interactiediagnostiek. Een gedragswetenschapper is nog geen orthopedagoog of jeugdpsychiater!

Ex-kinderrechter mw. Quik-Schuijt[11] meldt ook dat in deze zorg voor jeugd ‘informed consent’ net zo betamelijk zou moeten zijn als in de gezondheidszorg, het in overleg naar het meest bij het gezin passende hulptraject te komen, zodat er ook motivatie voor ontstaat.

Wanneer Allison Eck^[6] vermeldt dat bij deze problematiek de wetenschappers opmerkelijk unaniem zijn, is het vreemd dat zowel Veilig Thuis (AMHK, Samen Veilig) als de RvdK op de vraag of ze rekening houden met deze wetenschap, het schaden van kinderen door wegplaatsen, er een afschuivend antwoord komt; ‘we hebben onze eigen jeugdzorgketen-wetenschappers’.

De Raad schreef bestuurlijk op een vraag over de definitie van het begrip ‘In het belang van het kind’:  “Het belang van het kind is niet als zodanig gedefinieerd of gekaderd. Afhankelijk van de situatie... zal de RvdK in het onderzoek de belangen van het kind afwegen en vaststellen.” Daarentegen:  “Wat de RvdK wel heeft vastgesteld is dat het {ongedefinieerde} belang van het kind steeds centraal staat en dat de belangen van het kind de eerste overweging zijn bij een eventueel ingrijpen.”  Afhankelijk van de situatie, dat wat een jeugdzorgwerkers kan zien en wil doorgeven, beperkt diagnostieke kijk.[12]

Jeugdwet 3.2 lid 2 zegt dat de G.I. geen hulpverlening doet, maar doorverwijst en coördineert. We zien anders, d.m.v. doktertje spelen een kind in eigen beheer nemen, en ‘tegensprekende’ ouders die meer optimale, kwalitatievere zorg en voorlichting wensen worden met drang of dwang gediskwalificeerd bij de rechter.

Jeugdwet 3.3 zou de RvdK en de G.I. meer aan ‘waarheid’ moeten laten doen….  De Kinderombudsman Dullaert[13] vond vele fouten en opperde netjes dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van een financiële “perverse prikkel” (pagina 93). De jeugdzorgrapportages staan vol meningen van diagnostisch-onbevoegden;  meningen, vermoedens en verwachtingen zijn geen feiten!

Ouders ontberen urgente, hoogstaande en brede voorlichting waarbij uitleg verkregen wordt over de diverse alternatieve trajecten waarbij ingeleefd wordt in wat het kind daarbij ervaart, om tot een mentale keuze te komen. Dat is wat anders dan dwangzorg met de contraproductieve gevolgen!

En waar ‘waarheid’ ook het meest optimale toekomstperspectief zou moeten zijn voor de opgroeiende, voldoet de ‘jeugdzorg’ te vaak niet aan artikel 3.3 Jw.

Jongeren uit de ‘jeugdzorg’ komen opmerkelijk vaak met uitkeringen in aanmerking na hun 18^e! Effectievere, minder schadende zorg is wenselijk, met meer toezicht op de effectiviteit, het ‘informed consent’, en voortvarendheid van werken.

Voor de levenssfeer waarin kinderen – onder de uitstraling van mogelijk belaste of aangeslagen ouders of het gebrek daaraan – moeten leven, is het meewegen van deze gegeven wetenschap van groot belang!

Waar ouders onder drang of dwang emoties vertonen, mag hen dat niet verweten worden, doch dient een signaal te zijn dat de juiste toon van voorlichting en omgang (voorlichting en begeleiding op niveau) nog ontbreekt.

Vergeleken met het bedoelen van het voortvarend oplossen van de ‘ernstige bedreiging’ uit BW1:255 en de taak in BW1:262 is het zoveel mogelijk zorgen dat het kind thuis kan verblijven onder deskundige voorlichting en evt. begeleiding (Joseph Doyle, 2007) van zeer groot belang voor het kind met diens kindbelang in ontwikkelingspsychologische zin.

Daar is kortstondige maar kwalitatief zwaardere inzet voor nodig.

Een verlengen van een omgangs-OTS moet een signaal zijn van verkeerde inzet.

Het op vage, niet-diagnostische gronden uithuisplaatsen dient een signaal te zijn van hypocognitie, en verdient ingrijpen met degelijker meten en voorlichten.

Met vriendelijke groet,             ..TjS..

Aan alle G.I.’s op https://www.jeugdzorgnederland.nl/onze-leden/ .

In juli 2021 is er aan heel de  jeugdbeschermingsketen het volgende verstrekt (2x) :

Geachte bestuur van de Jeugdbescherming,                                                                                                           half juli 2021:

Ter uwer informatie aangaande de ongelovelijkheid van hoe "slecht de jeugdbescherming werkt" - ge hebt de uitzending "Goede Moeders' en de artikelen van Follow the Money vast wel gezien - verstrekken wij u deze bijlagen van wetenschappelijk onderzoek op juridisch en psychologisch vlak, wat het niet-kwantitatieve rapport "Incident of Patroon" van (ex)topambtenaar Reinout Woittiez en blog van mr. Paul Ruijs bevestigt.

Ruijs citeerde Mr. A.H. van Delden: ”Bij mijn weten is er nog nooit een rechter door de Hoge Raad ontslagen. Dat zou misschien wel eens moeten gebeuren. Het kan niet waar zijn dat alle rechters altijd goed hebben gefunctioneerd. Zoiets wordt meestal  met de mantel der liefde bedekt of op een andere manier opgelost”. Met enkele in opspraak geraakte rechters in zijn directe omgeving  moet hij geweten hebben over wie hij sprak, inclusief het toedekken. ....

Rechters zijn niet diagnostisch bevoegd om zonder hoogwaardig advies over jeugdbeschermingszaken te kunnen oordelen, te meer daar de jeugdbescherming geen afweging hoeft te maken, en het niet doet, over de vermeende 'bedreigingen van de ontwikkeling van het kind' tegenover de ernstig schadelijke effecten van een beschermingsmaatregel. Het geeft te denken waarom klein Nederland ver boven de top aan aantal uithuisplaatsingen staat (in Europese landen).

Geloof in het niet - op misbruik door de jeugdzorgketen - gesanctioneerde artikel 3.3 van de Jeugdwet staat haaks op de uitspraak van het hoogste bestuursrechtelijke college, de Centrale Raad van Beroep, in LJN BD1113, waar de kinderrechter wel de opdracht kreeg ook bestuursrechtelijk te toetsen op aanwezigheid van bewijs.

Uit meerder onderzoek in wetenschap en van een psychologencollectief blijkt telkens dat drie op de vier jeugdzorgkinderen níét de juiste 'zorg' te verkrijgen via de jeugdzorg, waarbij men moet beseffen dat de jeugdzorg geen jeugdgezondheidszorg is dat wel onder de WGBO valt, het kinderrecht in IVRK24 lid 1 respecteert en werkt met hoog-beroepsgeregistreerde specialisten. Er is een onderzoekshiërarchie... waarom niet-beëdigde sociaal werkers zonder diagnostische bevoegdheid geloven? Waarom wordt er niet gekeken naar welke preventieve voorlichting met brede mogelijkheden en de keuze daarna die ouders aantoonbaar geboden zijn? Waarom wordt een ouder die hoogwaardig diagnostiek wenst conform de hoge beroepscodes en WGBO door de jeugdbescherming rigide weggezet als de hulp niet aanvaardend, en welke hulp op welk niveau is dat??

Bij de actieplannen - die het LOC, het NJi resp. de Kwartiermaker ontwikkelden met inbreng ook van ouders en jongeren en hun deskundigen - werd die inbreng, concreet tot en met IVRK24 lid 1 als basis nemen voor het meten, níét geïmplementeerd. Opvallend dat de jeugdbescherming het uiteindelijk zelf schreef of redigeerde.

Het gaat net zo als met het oorspronkelijke rapport "Is de zorg gegrond?" van (ex)kinderombudsman Dullaert, waar hij het lief moest herschrijven om de jeugdbescherming te ontzien in zijn oordeel. Vergelijk de propagandataal van jeugdzorg in https://www.youtube.com/watch?v=bUtcwC0KAEg  (Buitenhof). De jeugdbescherming erkent dat ook dat ze niet aan Jw3.3 doen, niet aan waarheidsvinding kunnen doen, en dat kan ook niet waar de jeugdbescherming niet doorverwijst naar de diagnostieke en voorlichtende gezondheidszorg. Doorzie dat "professioneel werken" ook de slager of de cv-monteur doet! De jeugdbescherming verschuilt zich standaard achter het oordeel van de kinderrechter, die niet medisch bevoegd is...  Eén op de vier gaat 'goed'... is dat goed?

Zijn er bij scheidingen geen cursussen direct aan te bieden om ouders bewust te maken met ook tips, zoals de internettraining van Villa Pinedo? Het zijn de G.I.'s voorgesteld, maar er wordt te vaak, zo blijkt uit dossiers en contacten, geëscaleerd en uitgesteld. Hoe meet je waar ouders niet eerst goede voorlichting hebben verkregen? En dat dan zonder een diagnostische bevoegdheid en zonder zich te houden aan hoogwaardiger beroepscodes?!

Interessant, nietwaar?!

Eerder zonden wij alle G.I.'s deze brief met recente wetenschappen:  https://vechtscheidingen.jimdofree.com/wetenschap/brief-aan-alle-g-i-s/ . De besturen van de jeugdbescherming kunnen niet zeggen dat ze het niet wisten. Ook de AMHK's en de RvdK ontvingen dit: https://kinderbescherming.jimdofree.com/brieven/rvdk-vt-kennen-gresser-nu/ . Nu is er nog veel meer wetenschap dat bevestigt dat er te weinig deskundigheid is om goed te meten waardoor kinderrechters geen goed advies krijgen en er te veel verzoeken tot een maatregel of verlenging daarvan aangevraagd worden.

Waarom nog bagatelliseren zoals een bestuurder in Gelderland reeds deed? De pers wist van de wetenschappen en de overtreden wetgeving, al is het voor de pers moeilijk deze wringende regelgeving aan te geven in hun publicaties aan de onwetende burger. De drang en bejegening door de jeugdbeschermingsketen is zeer dubieus na de jeugdzorgacademie van prof. Carlo Schuengel:  https://jeugdbescherming.jimdofree.com/tips-en-andere-brieven/bejegenen-en-vertrouwen/ ;  zonder degelijke en brede voorlichting vooraf en zonder een keuze (onder afdreiging door een jeugdzorgwerker) werkt de jeugdzorg, dat geen gezondheidszorg is, te laagwaardig en angstzaaiend. Dat gaat tegen de uitleg van Schuengel in! Sindsdien zijn het aantal klachten over bejegening vermeerderd, en dan nog: waarom wordt er niets geleerd van klachten? 

--
Met vriendelijke groet,       ..TS..      +  --- Met bijlagen waaronder Rapport Werkelijkheidsvinding.

Zie ook de Mythen van jeugdzorg:   wetenschappelijk: hier.     Hier.     Hier.     Hier.      Geef ook: hier.

Sommige G.I.'s hebben wegens een wetenschap negerend propagandabericht op de uitzending "Goede Moeders" een extra mail gekregen om hen te wijzen op het feit dat ze die wetenschap moeten kennen (wegend verkregen en in cc naar politici en kranten verzonden) en het dus degoutant is dat ze nog propaganda verspreiden in een ontkenningsfase die niet bij hun salaris en functie past: 

T.a.v. bestuur! Nogmaals:

Dit implementeren is hard nodig voor een 'leerzame' organisatie, die geen klachten wenst te krijgen:

Geachte bestuursleden,

Op de uitzending "Goede Moeders" (2Doc; 7 juli 2021; een praktijkdilemma) is ook door enige bestuursleden gereageerd.

De één haalt de al decennia cyclische propaganda naar boven dat ouders agressief zouden zijn.

De ander dat de ouders onzin beweren over dat het niet goed zou gaan in jeugdzorgonderzoeken en -rapportages. En dat kranten dat domweg zouden overnemen.

Die journalisten hebben de bijlagen toen ook reeds ontvangen, en weten dat er achter de beweerde fouten door ouders beweerde fouten over de ouders staan met de nodige en veelvuldig convergerende inzichten uit de wetenschap bevestigd.

In plaats van de rode kaart bij de ouders te leggen en te doen alsof de 'vaklui' in de jeugdbescherming 'professioneel' zouden werken (zonder diagnostische en therapeutische bevoegdheid en onbeëdigd ter zitting) zou het goed zijn de bron van verontwaardiging en emotie te doorzien in die wetenschappelijke inzichten.

De jeugdbeschermingsketen hééft reeds erkend dat ze niet aan waarheidsvinding (en volledigheid) doen ondanks artikel 3.3 Jeugdwet.   

Maar zijn die 'vaklui', die 'geweldige zich inzettende jeugdzorgwerkers', nu zo professioneel (professional betekent 'broodverdiener' en zo is de slager dat ook) dat ze aantoonbaar juist communiceren en de ouders voor de schadelijke beschermingsmaatregel goed breed met alternatieven voorlichten en aan diagnostiek laten doen zodat er niet wordt afgedreigd, geen ouders voor een blok worden gezet ("Als u niet doet wat wij u voorschrijven, dan plaatsen we uw kind weg en ziet u het niet meer")  en niet emotioneel onmachtig kunnen worden maar een actieve keuze kunnen maken op de brede voorlichting?

Hoe komt het dat bij aanvang van een omgangs-OTS er niet direct die leuke en interessante internettraining die Villa Pinedo geeft, wordt aangereikt aan beide ouders, maar dat wij in dossiers zien dat de gezinsvoogdij laks laat escaleren? Voor enig onderzoek kan dit al aan ouders verstrekt worden.

Ja, "Er gaat ook veel goed" onder die jeugdbeschermingszaken die tot die 25% behoren waar er uiteindelijk wel wat enigszind goed gaat. Maar lieg die 75% waar het echt bergafwaards gaat niet weg!       [[figuren]]

{Nogmaals, en verwijs naar de brief hierboven}.                            

+  Met bijlagen waaronder het Rapport Werkelijkheidsvinding met veel wetenschappelijke inzichten die elkaar bevestigen.

De figuren na elkaar:

[ Ook ouders kunnen dergelijke brieven (of bewerkt copie) schrijven aan hun jeugdzorginstellingen en gemeente. ]