Onnozelheid bij rechters geeft misbruik ruimbaan:

Scheidingen....  (Bruikbare tekst voor rechtszaken):

 {Onder ook een familierechter met meer inzicht}

Een groep wetenschappers kwam tot de conclusie dat het begrip “ouderverstoting” misbruikt wordt en rechters dat niet zien (onder de link). N.a.v. https://csmsgroep.files.wordpress.com/2019/12/de-theorie-van-ouderverstoting-leidt-tot-schending-van-kinderrechten-in-nederland.-december-2019-csms-nl.pdf :

"Waarom maken mensen zich zorgen om het gebruik van de theorie "Ouderverstoting"?":

Het gebruik van die theorie (CAPRD, PAS of oudervervreemdingssyndroom voorheen) kan ertoe leiden -- indien niet specialistisch gediagnosticeerd -- dat terechte beschuldigingen en signalen van huiselijk geweld (ex-partner geweld, en/of kindermishandeling) e.d. vanuit een ouder door de betrokken jeugdbeschermers en familierechters kunnen worden gezien als 'ouderverstoting' (Neilson, e.a., 2019) door die beschuldigende ouder.

Natuurlijk bestaat ook het tegendeel, dat de beschuldigende ouder wat mankeert, maar het is gebruikelijk dat in de jeugdbescherming en het familierecht beslissend gegokt wordt door ondeskundigen zonder BIG-psychiatrie-registratie. Ook komt er meestal geen echte orthopedagoog aan te pas die het cliëntsysteem zèlf ziet èn onderzoekt conform diens beroepsregistratie; rechters zien niet om naar het 'diagnostisch rapport' zelf met de onderzoeksvragen en diagnose.

Kinderen kunnen gemakshalve zo, zonder echte diagnostiek, worden gedwongen tot (onbegeleide) omgang met een gewelddadige en in sommige gevallen (als de dan-beschermende ouder -- vanuit te diagnosticeren gegronde reden -- niet meewerkt) uiteindelijk zelfs volledig toegewezen aan 'de andere ouder' die huiselijk geweld heeft gepleegd (een zogeheten ‘paradoxale toewijzing’) (CSMS, 2019; Neilson, e.a., 2019) of wel degelijk seksueel van het padje is, of pathogeen narcistisch is.

Kinderen worden met dit gebruikelijke gokwerk in de jeugdbescherming niet beschermt, wat een schending van hun mensenrechten is (Neilson, e.a., 2019), naast het negeren van het kinderrecht IVRK art. 24 lid 1. Het gebeurt dat deze kinderen weglopen, suïcidepogingen ondernemen of door de betreffende gewelddadige ouder worden vermoord (Neilson, e.a., 2019). - Alle risico's waar onafhankelijke wetenschappers het laatste decennium voor waarschuwden, maar nog steeds niet is neergedaald in het sociaal en juridisch domein; wetenschappers zoals arts Ursula Gresser e.d. (https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid) worden nog steeds niet meegewogen bij de kinderrechter.

Het Duits wordt in https://www.youtube.com/watch?v=_88sGsV0sPk& nogal eens niet begrepen door de 'professionals' uit het lage sociale domein, de gokkende keten.

RvdK en kinderrechters ondeskundig

Jeugdzorgonderzoekers (ook bij de RvdK) worden geconfronteerd met kinderen die vertellen over huiselijk geweld, en niet luisteren, het 'verhaal' negeren uit ondeskundigheid of gemakzucht; en de echte diagnostische onderzoekers zien de gevolgen van het feitelijk en praktisch 'niet beschermd worden' (Neilson, e.a., 2019) (Gresser, 2015).

Deze wetenschappelijke onderzoekers proberen door middel van publicaties hierover de beleidsmakers en jeugdzorgprofessionals te informeren (zie bijvoorbeeld Herbert & Mackenzie, 2017; 2018).

Rechters houden zich veelvuldig blind, waar bij het gokken achter gesloten deuren zich geen fouten openbaren, temeer daar de 'jeugdzorgprofessionals' een financiële "perverse prikkel" kennen (kinderombudsman Dullaert, 2013, pag. 93).

Een uiteindelijke zelfmoord wordt anders afgedaan dan de oorzaak bij de jeugdbeschermingsketen te zoeken (alhoewel Joseph Doyle al in 2007 ook suïcide noemde als jeugdzorg-oorzaak; en zo ook de bekende psychopedagoog Richard Warshak e.a.).

Sommige inmiddels volwassen kinderen streven naar verandering door hun verhaal te delen via de sociale media opdat een nieuwe generatie het leed dat zij meemaakten, bespaart zal blijven (zie bijvoorbeeld https://americanchildrenunderground.blogspot.com/).

De Raad van Europa publiceerde dit jaar (dec. 2019) een verklaring waarin zij stellen dat beschuldigingen van 'ouderverstoting'-door-de-mishandelende-ouder vanuit de beschuldigende ouders moeten worden beschouwd als een kans van een voortzetting van de macht en de controle door overheidsinstanties en -actoren, de jeugdbeschermingsketen in Nederland, met inbegrip van degenen die beslissen over de zorg over hun kinderen (https://rm.coe.int/final-statement-vaw-and-custody/168094d880).

We hopen dat Nederland {ook de slapende politici} de internationale initiatieven, die bedoeld zijn om het gebruik van die theorie tegen te gaan en slachtoffers te beschermen, zal volgen, in die zin dat bij de ingang van jeugdbescherming er wel degelijk door het psychiatrische gezondheidsdomein (buiten de ketenpartners die van werk en subsidie van de jeugdbescherming afhankelijk zijn) wordt onderzocht.

Interactiediagnostiek en andere psychomedische methoden bestaan. Daar mag geen gokwerk door de gebruikelijke jeugdbeschermingsketen meer aan te pas komen. (https://jeugdbescherming.jimdo.com/kwaliteit/diagnostiek-nodig-als-nulmeting/).

De kinderrechters moeten uit hun gemakzuchtige cocon komen, en weet hebben, zoals arts Ursula Gresser zegt, van de schade die zij aanbrengen door een verzochte beschermingsmaatregel zomaar toe te staan. {LJN BD1113 bestaat als aanwijzing van de CRvB om de kinderrechters ook bestuursrechtelijk te laten onderzoeken naar feiten. "Is de zorg gegrond?", Dullaert, 2013 mag niet vergeten of genegeerd worden als mogelijkheid van foutief werken in de jeugdbeschermingsketen}.

Er bestaat ook omgangssabotage door de beschuldigende verzorgende ouder, die wel degelijk het pleasen en loyaliteitsgevoel bij het kind -- conflicterend -- afdwingt. We zien dat de G.I. veelvuldig afwijkt van de meest gezonde mogelijkheden, genoemd in en aan G.I.'s verstrekt,  in https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/omgangssabotage-g-i , en ouders niet naar BW1:262 (taak G.I.) behoorlijk en breed voorlichten, opdat ouders bewuster worden welke signalen ze naar hun kinderen uitzenden rond de scheiding.

Uit de grote literatuurlijst:

Neilson, L.C., Meier, J., Sheehy, E., Jackson, M., Halperin-Kaddari,R., Boyd, S. Jaffe, P., Lapierre, S. (2019). Collective Memo of Concern to: World Health Organization; http://www.learningtoendabuse.ca/docs/WHO-June-2019.pdf .

CSMS, Werkgroep complexe scheidingen -multidisciplinaire samenwerking. (2019). Het houdt niet op, totdat je de slachtoffers beschermt. Complexe scheidingen en vermoedens/beschuldigingen van huiselijk geweld; https://tinyurl.com/hethoudtnietop .

Meer wetenschappelijke literatuur, die mogelijk genuanceerder is dan 'ouderverstoting'  af te wijzen, staat in de bovengenoemde link.

------

Copieer dit en zet het in uw spiekbriefjesverzameling!  Stop het in uw zorg-map!  Lees meer!  Neem kennis op!

Onder de plaatjes enig inzicht van een familierechter!

Grafiekjes over de onkunde(gevolgen) van de jeugdbeschermingsketen.

Een kinderrechter aan het woord: https://www.nporadio1.nl/nieuwsweekend/onderwerpen/522816-zeg-maar-dag-tegen-je-kind-eren?fbclid=IwAR3vcDsfvTabGxPXKnFjmXeXmSXpVLdAAXa8Ep_rDoq1rEkhBfk9FnIDZNc (12 minuten).

“Zeg maar dag tegen je kinderen”

"Een scheiding is al erg genoeg, maar als je daardoor het contact met je kinderen verliest, is het natuurlijk helemaal een drama. De SP en D66 willen ouderverstoting, want zo heet dat, aanpakken. Bij ons is familierechter Cees van Leuven, die in zijn werk al 30 jaar ervaring heeft met scheidingen, vechtscheidingen {omgangssabotage door een ouder} en ouderverstoting.“ -(NPO-radio1 d.d. 13-12-2019)

{Betreffende ‘ouderverstoting’, uitwerkend in oudervervreemdingssyndroom, loyaliteitsconflicten met pleasen van een ouder, is opmerkelijk wetenschappelijk onderzoek geweest waaruit bleek dat dit niet door sociaal werkers, jeugdzorgwerkers, gemeten kan worden, want er kwamen te foute conclusies uit:  https://vechtscheidingen.jimdofree.com/weetjes-in-communicatie/misbruik-onwetenschappelijke-rechters/ waarbij familie- of kinderrechters ernstig foute beslissingen kunnen nemen. [Lees deze link]}.

Familierechter Cees van Leuven: “Ouderverstoting is aan de orde waar het kind bezwaren maakt tegen omgang met één ouder”.

Bij stagnatie van omgang na scheiding wordt vaak al snel de rechter ingeschakeld, en dat is terecht omdat er goed gemeten moet worden met oog op de latere belangen van het kind. De vraag of een kind liever alleen bij de ene of andere ouder wil blijven is daarom geen kindertaak; de opgroeiende overziet diens leven niet.

Vaak zegt een verzorgende ouder dat het kind niet voor omgang wil komen. Dat is geen excuus, geen deskundig argument! Dat is omgangssabotage (waar ouder nodige kennis kùnnen opdoen). Vaak is het gevolg van omgangssabotage een reeks rechtszaken, vaak met ondeskundig metende RvdK en G.I..

Waar het kind onder invloed van uitstraling of zelfs verbale boodschappen van die ouder, deze ouder pleaset door te zeggen dat het niet naar de andere ouder wil, dàt is ouderverstoting, omgangssabotage. De rechter zegt dat dit ernstig is.

Vaak komt bij een rechtszaak de ‘incestbeschuldiging’ ter sprake, zonder duidelijk bewijs en zonder dat daarvoor naar een specialist is gestapt met ópen onderzoeksvragen.

Professor Wagenaar e.a. hebben daar onderzoek naar gedaan en de meeste beschuldigingen blijken ongegrond. De rechter vindt dat de suggestie van seksuele aard geen reden is om de omgang direct stop te zetten. Er moet deskundig onderzoek naar de interacties tussen kind en de ouders gedaan worden.

De rechter heeft gezien dat voor zo’n beschuldiging vaders maanden in de gevangenis hebben gezeten, er werd dan snel een strafzaak van gemaakt. Dramatisch. De relatie met die ouder is dan voor de rest van het leven kapot, met ernstige psychische gevolgen voor de opgroeiende van dien.

Nu beide ouders de verantwoording van de opvoeding op zich nemen zien rechters complexere scheidingen.

De maatregel die de SP en D66 voorstellen is: “Gescheiden ouder die tegen de omgangsregeling ingaat, het kind voor zichzelf houden, moet worden aangepakt.”  Dit zou dan ook een politietaak moeten worden. (Onderaan de site https://jeugdbescherming.jimdofree.com/kwaliteit/schadelijke-beknotte-bezoekregelingen/  staat een receptuur om het kind op te halen).

De politie is er nu ook al vaak bij en dan gaat het fout, aldus Van Leuven.  Volgens hem wordt ouder die het kind komen ophalen steeds dwingender – tot agressief aan toe – wanneer de verzorgende ouder de omgang saboteert. Dat is er stom en niet zakelijk. Daarmee verspeelt de onzakelijke ouder diens doel. De politie stuurt de ouders naar hun huis, en dat is aldus de rechter verkeerd; er moet met de ouders (apart) gesproken worden… Wat hij hier niet zegt is dat de omgangssaboterende ouder met beschuldigende smoesjes zal komen, en daar is de politie niet deskundig voor.

“Hoe betrek je de politie ten gunste… daarover moeten we nog in gesprek.”

70.000 kinderen maken jaarlijks een scheiding mee (en informeren zich niet bij villapinedo.nl). 16.000 kinderen krijgen zo last van de scheidingsgevolgen, de uitstraling van een ouder. 7200 ‘vechtscheidingen’ per jaar. Veertig tot 50% van de kinderen bij jeugdhulp hebben een scheiding meegemaakt, kennelijk met psychisch gevolg door onkunde.

In wezen zouden de expertgroepen/commissies rekening moeten houden met wetenschap: https://vechtscheidingen.jimdofree.com/wetenschap/briefaangemeenten/ ;

https://kinderbescherming.jimdo.com/methoden/therapi%C3%ABn-i-p-v-uhp/ ; enz.

Van Leuven legt uit dat geen omgang eerst geen gevolg heeft voor het kind, maar dat het later in behoorlijke problemen komt, en dat contactherstel dan zeer moeilijk wordt, met de nodige schadelijke zelfbeelden in het kind en het niet-meegegroeid-zijn van die weggezette ouder.

De meeste omgangssaboterende ouders nemen dat voor lief of zijn gefrustreerd en onbewust.

De jeugdzorg en -bescherming zijn niet deskundig om hierin effectief op te treden, soms ook met de schijn dat het om een lange OTS moet gaan voor de subsidie. Dat zaken we onder die link  in het begin.

Van Leuven is er voor op deze scheidingen nu goed aan te pakken; de politie is hierbij maar slechts een klein onderdeeltje in wat moet worden verstrekt, liefst zo preventief mogelijk. Op school dient er meer aandacht voor te zijn (en daar wordt de kansencirkel en -ster van de GIRFEC  vaak ingevoerd).

“Bij het begin van de scheiding dient er een enorm goede diagnose  plaats te vinden.” Daar komt waarschijnlijk de jeugdbescherming om de hoek kijken.

Tot nu was deze erop gericht dat de ouders alles weer samen moeten doen, veelal zonder voorlichting hoe dan. En ouders zijn dan zo opgefokt dat ze niet aan deskundigheid-vragen denken. In dat geval moet het straks juist gaan om ze uit elkaar te halen, in die ernstige gevallen, maar met goede afspraken en uitleg, ook wat kinderen kunnen ervaren bij het gemoed van hun ouders. Gelukkig scheiden de meeste ouders redelijk goed.

Ouders moeten gewezen worden op hun individuele verantwoordelijkheid (en plicht in BW1:247, met kinderrechten, raad ik aan). Ook hoe de contacten met de belangrijke andere ouder verlopen in houding. Dus zo nodig met jeugdzorg tussen de ouders. Na een half of heel jaar moet gekeken worden hoe de ouders als ouders meer gezond voor het ontvankelijke kind gaan samenwerken. Daar komt dan ook meer flexibel zijn bij kijken, zonder lange tenen naar de andere ouder; minderwaardigheidsgevoel is geen representatie naar het kind.

Er moeten dus veel instanties hun maatschappelijke taak gaan vervullen, deskundig (zonder financiële prikkel?).

                        > Tot zover die twaalf minuten radio met de familierechter. <

Het is te hopen dat er inzicht komt dat jeugdzorg niet geëigend is voor de gewenste “heel goede diagnoses”. De politiek is nogal slapende, waar politici verbaast zijn (volgens RTV Utrecht, 13-12-2019) over het exploot dat ze verkregen van de deurwaarden oven de beschuldiging dat de jeugdzorg niet werkt naar het EHRM-arrest : ‘Rechters verklaren dat "de G.I.’s, als 'autoriteit', zoals dat in Nederland heet, in de onderhavige zaak er niet vanaf het begìn in zijn geslaagd om het kind te herenigen met zijn moeder",’ terwijl ze meermaals al op de hoogte zijn gesteld van de ‘institutionele kindermishandeling’ door deze ‘jeugdbescherming’.

Dat 'niet weten' en 'verbaast zijn' dat het EHRM dat wel zo noemt zonder degelijk te diagnosticeren, is verbazingwekkend! Het is verbazingwekkend dat politici die de minister vragen stellen, de vragen niet zo stellen dat de minister geen afschuivend doch een inhoudsvol antwoord geven, want de traditie van vaag en misleidend, afschuivend antwoorden is opvallend zichtbaar.