Dit is een waarschuwing aan ouders:
Onderaan meer wetenschappelijke uitspraken over de meld-onzin en grote risico's van melden bij het AMHK onVeilig uiThuis.
Op https://www.gelderlander.nl/nijmegen-e-o/veilig-thuis-is-doorgeslagen-met-melddrift-kindermishandeling~a6152926/ , 6 april 2019 – Frank Hermans – De Gelderlander :
‘Veilig Thuis is doorgeslagen met melddrift kindermishandeling’
NIJMEGEN - Vertrouwensartsen {waaronder Worm en Teeuw} van Veilig Thuis (AMHK) schieten door in hun ijver om kinderen te beschermen tegen kindermishandeling. Daardoor worden ouders onnodig en onterecht in de verdachtenbank geplaatst. Dat stelt de Belangenvereniging voor Intensieve Kindzorg (Bvikz), een organisatie die de ‘doorgeslagen melddrift in Nederland’ aan de kaak wil stellen.
De krant De Gelderlander sprak verschillende gedupeerde ouders in de regio Gelderland-Zuid. Een tiental ouderparen in deze regio zou inmiddels de dupe zijn geworden van beschuldigingen* die naderhand onterecht zijn gebleken of waarvoor de rechter geen bewijzen heeft gevonden. Dat zegt de belangenvereniging. {Uiteraard verschuilt de AMHK zich achter privacy, waar die ouders de openbaarheid zochten om misstanden aan de kaak te stellen. - TjS}.
,,Veilig Thuis kan en zal geen uitspraken doen over individuele gevallen en/of medewerkers”, reageert teamleider Rik Plakke van Veilig Thuis Gelderland-Zuid. ,,Maar een onderzoek naar kindermishandeling zal nooit zomaar gestart worden.” De organisatie, in 2015 opvolger van Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK), beseft ook dat het stellen van kritische vragen als onplezierig of onrechtvaardig kan worden ervaren, maar zegt dat hieraan niet altijd valt te ontkomen.
Belangenvereniging Bvikz wijst echter op een onevenredig groot aantal onderzoeken die Veilig Thuis doet naar verdenkingen op MBP (Münchhausen by proxy-syndroom). Hierbij maken de ouders, meestal de moeder, door al dan niet een psychiatrische stoornis hun kind bewust ziek of verzinnen ze een bepaald ziektebeeld. In dat geval kan sprake zijn van kindermishandeling. In heel Nederland zouden meer dan honderd ouders van dit syndroom beschuldigd worden terwijl volgens deskundigen het syndroom maar zelden voorkomt.
{Ook in de provincie Utrecht en Flevoland is er ernstige critiek op het functioneren van het AMHK ‘Veilig Thuis’, dat vaak onVeilig uiThuis wordt. Er is ook sprake van zwijgcontracten, al dan niet schriftelijk concreet of in woorden onder bedreiging en chantage}.
Vertrouwensartsen die je onterecht beschuldigen van 'mishandeling
van je kind':
Dat is een tiental ouderparen in deze regio Gelderland overkomen, zegt de Belangenvereniging voor Intensieve Kindzorg. {In https://www.youtube.com/watch?v=CXaaAq2oQlg komt duidelijk naar voren dat VT en vertrouwensarts de specialisten, wel zes, in één keer in de prullebak veegt. Het gaat vaak om chronisch zieke kinderen! Natuurlijk willen ouders dat er gezondheid komt. - TjS}.
Deze organisatie wil de doorgeslagen melddrift in Nederland aan de kaak stellen. –{De bovenmatig vele ‘valse positieven’ schaden minimaal de levenssfeer voor desbetreffende kinderen, en waar er een kind onheus weggeplaatst wordt, dan komt de ernstige schade, die arts Ursula Gresser aantoonde (2015), terecht bij een onevenredig groot aantal kinderen die onterecht deze verdenking kregen. Onafhankelijke meer gespecialiseerd diagnostisch onderzoek is hard nodig voor enig besluit, omdat ingrijpen te schadelijk is. Waar er wel degelijk (enigen per jaar in Nederland, en geen tientallen of meer) sprake is van PCF, dan dienen eerst de ouders goed voorgelicht te worden wat ze teweeg brengen in de psyche van het kind. De jeugdbescherming brengt zeker negatieve gevolgen teweeg in de psyche van het kind. Dit moet dus veel deskundiger worden afgewogen! Veilig Thuis wordt in de volksmond snel onVeilig uiThuis. Het kinderrecht IVRK art. 24 lid 1 wijst de eigenlijke weg tot ópen en pàssende diagnostiek met voorlichting! Bij Veilig Thuis zien de artsen en gedragswetenschappers de cliënt en cliëntsysteem niet zelf, wat tegen de beroepscode in gaat. – TjS}.
De Gelderlander heeft gesproken met meerdere ouders/ouderparen die door Veilig Thuis Gelderland-Zuid onderzocht werden wegens verdenking van Münchhausen by proxy. Bij dit syndroom maken de ouders, meestal de moeder, al dan niet door een psychiatrische stoornis, hun kind bewust ziek of verzinnen een bepaald ziektebeeld. In dat geval kan sprake zijn van kindermishandeling. De beschuldigden hebben het onderzoek ervaren als een heksenjacht.
,,Gezinnen worden onverantwoord onder druk gezet door te dreigen met uithuisplaatsingen van kinderen”, aldus woordvoerster Vera Hooglugt van de Belangenvereniging voor Intensieve Kindzorg (Bvikz). Dat gebeurt volgens Veilig Thuis pas na aanvullend onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming en toetsing van een onafhankelijke kinderrechter. Teamleider Rik Plakke van Veilig Thuis Gelderland-Zuid: ,,Wij zijn niet bij machte om kinderen uit huis te plaatsen.”
Hooglugt wijst op meerdere dossiers die inmiddels zijn gesloten zonder dat Veilig Thuis (AMHK) en rechters tastbare bewijzen hebben gevonden voor
kindermishandeling. Een Nijmeegse vertrouwensarts van Veilig Thuis zou een hoofdrol spelen bij wat volgens Hooglugt te vaak onterechte beschuldigingen blijken te zijn. ,,Het is opvallend met
welke gedrevenheid deze vertrouwensarts onderzoeken doet met als uitkomst Münchhausen by proxy. Zij is bezig met een wetenschappelijk onderzoek hiernaar. Dat wil ze koste wat kost
doorzetten.” {Hieronder het vervolg op dit artikel}.
Specialisten zien henzelf weggezet door de 'vertrouwensartsen van Veilig Thuis':
De jeugdzorg dekt af, leidt af, en misleidt:
Op onbewezen verdenking worden onpedagogische maatregelen genomen, en de ouders uit hun ouderlijk gezag gezet; het kind mag
weinig en zeker geen spontaan contact met diens hechtingsfiguren:
Ondeskundigheid en zo goedkoop mogelijk (per uur):
Ook hier valt op dat de jeugdzorg, waar het AMHK (VT) onder valt, nog geen kennis en begrip heeft van artikel 24 lid 1 IVRK, zodat het kinderrecht op onbezwaarde toegang tot de diagnostieke en voorlichtende gezondheidszorg niet wordt gerespecteerd, daar waar er onenigheid is in inzichten.
Deze en vele gelinkte sites gaan over dit onheus bezwaren van de toegang tot gezondheidszorg om tot een oplossing en het vaststellen van feiten te komen.
Waar er een OTS wordt opgedrongen, moeten ouders (naar hun plicht in BW1:247) begrijpen dat daarmee de G.I. (gezindsvoogdij) de plicht in haar mandaat heeft om VOORTVAREND te werken aan het oplossen van de beweerde bedreiging (BW1:255 lid 1 en 4); daar de G.I. liever lang het $ubsidie-opleverende mandaat wenst te behouden, moeten ouders middels de Awb (Algemene wet bestuursrecht) zelf voortvarend daaraan werken, doorvragend om gemotiveerde, inhoudelijke antwoorden te bekomen, of antwoorden die bewijzen dat de G.I. aan inspanningsverzuim doet.
De Beginselen van Behoorlijk Bestuur mogen duidelijk zijn in het perspectief van BW6:162 lid 2.
Wetten zijn uw houvast, ouders, en ze zijn te vinden, ook via www.wetten.nl .
Ouders vergeten nimmer deze alinea in hun brief te plaatsen (en deze ook inhoudelijk te begrijpen):
“Wij verzoeken dit vanwege onze plicht naar BW1:247 om de zorg voor het kind te optimaliseren naar het niveau van kinderrechtenartikel 24 lid 1 IVRK, [en na elk jaar eveneens artikel 25]. Diagnostisch onderzoek met testmiddelen en interactieonderzoek waarop ouders goed en breed voorgelicht worden, geeft meer inzicht het bedoelen van de OTS op te lossen naar het bedoelen van de wetgever, de representatie en veiligheid van de ouders naar het kind te doen verbeteren."
Doet uw huiswerk, ouders, houdt een zorg-map bij, met contactjournaal, en uw spiekbriefjes als geheugensteun! Houdt de chronologie bij!
Enige citaten uit “Wat ‘niet pluis’ is, bepaalt ieder zelf – Meldcode Veilig Thuis stort veel ouders in nachtmerrie”
met deskundigen aan het woord:
(29 maart 2021 – Marieke Sjerps) :
“De drempel om te melden is veel lager geworden.” Advocaat Jos Willemsen staat ouders bij die bij Veilig Thuis hun onschuld moeten aantonen. “Dát ze melden, wordt nu van professionals verwacht – en zelfs aangemoedigd,” zegt hij. “Ze hebben eerder iets uit te leggen als ze niet melden, dan als ze dat wel doen.”
{Het lijkt wel alsof de jeugdzorglobby andersoortige professionals chanteert. Hun hoogwaardiger, medischer of pedagogischer beroepscodes moeten losgelaten worden ten dienste van het ‘ontdekken van kindermishandeling thuis’, waar er meer ‘institutionele kindermishandeling’ plaatsvindt door de jeugdbescherming, zo zagen we uit al de (onafhankelijke, elkaar bevestigende) wetenschappen. – TjS}
Ook advocaat Chris Sent, die regelmatig gezinnen verdedigt die te maken kregen met een zorgmelding via het onderwijs, is verontwaardigd over hoe het sinds de aanscherping van de meldcode gaat. “Als leraren of andere professionals doorgeven dat een kind in een onveilige situatie zit, neemt Veilig Thuis dat al snel als waarheid aan. Gezien het gemak waarmee melden nu gebeurt, kan dit alle ouders overkomen.” Ouders moeten hun onschuld bewijzen, allerlei partijen bemoeien zich met hen, en hun privacy ligt al snel op straat, benadrukt ze. “Als ik het vergelijk met het strafrecht, dan kan een verdachte zwijgen, hij heeft recht op een advocaat en verweren op de zitting worden serieus genomen. In een VT-onderzoek geldt dit allemaal niet. ‘Waarheidsvinding’, {eigenlijk ‘rechtsvinding’,} is een dode letter.”
Emeritus hoogleraar opvoedkunde Jo Hermanns, die begin jaren negentig voorzitter was van de werkgroep die het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling oprichtte (een voorganger van Veilig Thuis – red.), vindt die toename zorgelijk: “Je kunt niet zeggen: geef alles maar door waarvan je vindt {of vermoedt} dat het niet deugt. In veel gevallen kan men beter eerst advies vragen. Als een kind bijvoorbeeld ongezond voedsel krijgt, is dat niet goed, maar het is geen mishandeling. Een professional kan vaak zelf hulp organiseren, maar nu wordt melden afschuiven.”
{Het “onafhankelijk kenniscentrum NJi” dat aangehaald wordt, blijkt níét onafhankelijk doch ‘wetenschap’ te bedrijven ten dienste van de jeugdzorglobby, zo bleek in het onderzoek voor het Actieplan Feitenonderzoek in de Jeugdbeschermingsketen. Het axioma dat wat de jeugdzorg rapporteert waar is, is een vals axioma en zou bij onafhankelijkheid geen uitgangspunt mogen zijn.
De inbreng dat het ‘vooraf meten’ gebaseerd moet zijn op het kinderrecht artikel 24 lid 1 IVRK, werd naast de wetenschap die de schadelijkheid van een beschermingsmaatregel aantoonde, weggeworpen te zijn. Duizenden ouders hebben een afstandsverklaring getekend zich niet te herkennen op het vage Actieplan dat eigenlijk de jeugdbeschermingsketen zelf heeft geschreven.
Het werken door diagnostisch-ònbevoegden met risicotaxatielijstjes en richtlijntjes die half gevolgd worden geeft een waarschijnlijkheids-indicatie van gemiddeld slechts 25%. – TjS}
“Dit deugt echt niet,” reageert klinisch kinder- en jeugdpsycholoog Marga Akkerman desgevraagd. “Observeren is een vak dat je grondig moet leren om alles wat je waarneemt objectief te laten zijn,” legt ze uit. “Maar met deze afvinklijsten zijn ze sturend aan het enquêteren. Met al die subjectieve kwalificaties is er altijd wel iets van toepassing en rolt er makkelijk een verdenking uit.”
Psychiater Bram Querido, hoofdredacteur van De Gids voor de Geestelijke Gezondheidszorg (hulpgids.nl) vindt het bedenkelijk dat kinderopvangmedewerksters en leerkrachten deze screeninglijst gebruiken. “Daar zijn ze helemaal niet voor opgeleid. Bovendien is die lijst beperkt valide, er ontbreekt bijvoorbeeld een interrater-correlatie.” Dit betekent dat de uitkomst ongeveer hetzelfde moet zijn als een collega de lijst invult.
“De signalenlijst is ineens een belangrijk instrument geworden {boven de deskundigheid van diagnostisch specialisten} bij het melden van kindermishandeling en -verwaarlozing,” zegt psycholoog Marga Akkerman, “met als gevolg dat professionals al snel een tunnelvisie hebben.” {De melding wordt te vaak als waarheid op zich aangenomen, zonder diagnose of voorlichting. – TjS}.
Op verzoek van minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid schreef gepensioneerd ambtenaar en adviseur Reinout Woittiez een notitie over knellende casuïstiek in de jeugdzorg. Hij concludeerde dat interventies van (AMHK) Veilig Thuis regelmatig een sfeer van wantrouwen en controle van overheidswege oproepen, in plaats van steun. Wat vindt hij van de oproep van de rijksoverheid om meer vermoedens door te geven? “De overheid past terughoudendheid, zeker achter de voordeur,” antwoordt de adviseur. “Interventies moeten proportioneel en [hoog]professioneel zijn. Daar horen onderbuikgevoelens niet bij, maar dat is best ingewikkeld voor {het niveau van} Veilig Thuis, en voor bijvoorbeeld leerkrachten die een melding doen.”
{Een slogan van de Minister van Verkeer was: “Bij twijfel niet inhalen”}.
“In de praktijk lijkt de invalshoek van VWS: ‘bij twijfel, inhalen’,” constateert Woittiez. “Terwijl die van Justitie is: let ook op de rechtsbescherming. {Het civiele kent een zeer vrije rechtsvinding, waar de ‘repeat-player’ zelfs voorbesprekingen heeft met de kinderrechters, tegenover de ‘one-shotter, wat de beginsel “equality of arms” nogal aantast – TjS}. Dat heeft weinig met eenheid van overheidsbeleid te maken.”
“Als je niet ingrijpt, maar het had wel gemoeten, is dat schadelijk voor het kind. Maar als je wel ingrijpt en het had niet gemoeten, is dat ook schadelijk {zelfs schadelijker volgens de wetenschappen} voor het kind. Dat uitgangspunt is helemaal verdwenen,” zegt jeugdzorgdeskundige Adri van Montfoort. “De overheid wil dat Veilig Thuis een soort panopticum is, een alziend oog,” vertelt hij, “maar dat is het natuurlijk niet, het is een aantal mensen achter een computer. We weten niet of al die extra meldingen helpen, iedereen tast in het duister. Als samenleving hebben we meer nuchterheid nodig, en de overheid past meer bescheidenheid.” {En hier wordt verzwegen wat een wetenschapper moet weten over de schadelijkheid van een beschermingsmaatregel in jeugdzorgland. – TjS}.
Begin juni 2020 – de coronacrisis is dan tien weken oud – verschijnt op zorg-website Skipr het artikel ‘Jeugdhulp in coronatijd: nieuwe inzichten die om onderzoek vragen’ van Peter Dijkshoorn, dan nog bestuurder van jeugdhulporganisatie Accare. In tegenstelling tot verontrustende berichten dat er veel meer kinderen in de problemen komen nu gezinsleden 24/7 op elkaars lip zitten, ziet Dijkshoorn dat de lockdown ‘niet per se heeft geleid tot een toename van spanningen en… problemen. Sterker nog, het heeft soms zelfs geleid tot verbetering’, schrijft hij in dit artikel.
"Nu we ruim een halfjaar verder zijn, {met een winter met veel besmettingen}, nemen spanningen in gezinnen wel toe," constateert Dijkshoorn, nu adviseur jeugdzorg bij de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten). “Maar dat is geen reden om het melden op te voeren. Iedereen verkondigt tegenwoordig meningen alsof het waarheden zijn, terwijl we een heleboel niet weten, ook niet over dit onderwerp. Het jeugdzorg-mantra is: melden moet. Máár melden is klikken. We moeten juist voorzichtig met elkaar omgaan. Het is beter om hulp te bieden en op elkaar te letten vanuit zorgzaamheid, in plaats vanuit waakzaamheid.” ….
Meer wetenschap op of via https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid , en in de verdere hoofdstukken van deze site.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Europese Hof v.d. Rechten v.d. Mens leert ons! Prof. Caroline Forder schreef er over!
Ongelijkwaardige partijen binnen civiele procedure (EHRM):
Partijen in een
kinderbeschermingsprocedure zijn niet gelijkwaardig (equality of arms). Ouders staan als one-shotter tegenover een repeat-player (Raad en G.I. als verzoekende instanties).
Ouders hebben vaak ook geen financiële middelen voor contra-expertise (art. 810a Rv) naar arrest van EHRM in N.P./Moldava (6 okt. 2015 appl.nr.58455/13); het arrest houdt
rekening met deze ongelijke positie.
Beslissingen gebaseerd op aannames (EHRM):
Kinderrechters en
kinderbeschermingsinstanties baseren hun beslissingen (nogal eens) op aannames of verwachtingen over opvoedingskwaliteiten ouders en
gevaren waaraan het kind zou worden blootgesteld, dit zonder diagnostiek van het gezinssysteem. Dit is een versoepeling van de bewijslast van de kinderbeschermingsinstantie (zie ook het
EHRM-arrest Kocherov en Sergeyeva/Rusland, 29 maar 206, appl. Nr. 16899/13) = Het arrest veroordeelt tot dat er concreet bewijs nodig is.
Dit is conform de uitspraak van de CRvB in LJN BD1113. Precedenten kunnen ouders helpen!
En vergelijk onder:
Valse positieven (welhaast 95% van alle meldingen) geven schade aan gezin maar van belang is uiteraard de schade aan het kind dat recht heeft op de hóógst mógelijke máte van gezondheid èn toegang tot daarbij passende gezòndheidszorg.
Jeugdzorg is geen gezondheidszorg!
De gehele site van https://jeugdzorgwetenschap.jimdosite.com/ geeft een samenvatting voor uw argumenten, en die heeft ge nodig omdat jeugdzorg een reeks rechtszaken kan worden.
Zo vond Daniel Weinberger (naast de schade waar arts Ursula Gresser op wees) dat zelfs de uitwinding van het DNA (chromosomen in de cel-kernen) schadende defecten kan gaan vertonen.
De ACE's die de jeugdzorg veroorzaakt zijn dus zo schadelijk dat een kans op ziekte en vroegere door verhoogd worden.
Dus het meten moet hoogstaander dan de jeugdzorg met VT praktiseert!
Ouders, verdiep u! Als het uw kind waard
is!
Natuurlijk moet critiek afgedekt worden met mooipraat.
Ouders herkennen zich niet in deze mooie woorden:
Het ‘professioneel verweer op https://www.vertrouwensartsen.nl/nieuws/reactie-bestuur-op-publicatie-in-de-gelderlander-6-april-2019 : “De beroepsvereniging van vertrouwensartsen werkzaam bij Veilig Thuis is zich bewust {???} van de complexiteit van casuïstiek waar mogelijke onveiligheid van chronisch zieke kinderen aan de orde is. Deze complexiteit heeft onze voortdurende aandacht en leidt tot de ontwikkeling en borging van noodzakelijke expertise en richtlijnen. Hierbij zijn wij er terdege van bewust dat de impact van een Veilig Thuisonderzoek, ook op deze gezinnen groot is. -{Waarom toch een bovenmatig hoog aantallen ‘valse positieven’ die door beschuldigen schade oplopen? Zo ontstaat er meer schade dan er ‘gered wordt’.}
Des te zorgelijker is het dat wij met regelmaat zien dat de BVIKZ op sturende en juridiserende wijze bij een Veilig-Thuis-onderzoek betrokken zijn. -{Dit mag bij ‘valse positieven’ toch zeker om schade te voorkomen!}. Het gevolg hiervan is allereerst dat een zorgvuldige en noodzakelijke samenwerking
en uitwisseling tussen betrokken behandelaren/artsen en Veilig Thuis ernstig wordt bemoeilijkt {??}, wat niet in het belang is van de
directbetrokkenen, kind(eren) en hun ouders. Daarnaast maken we met regelmaat mee dat de BVIKZ op sturende en juridiserende wijze aanwezig is bij de gesprekken van Veilig Thuis met de
kinderen en/of hun ouders waardoor de zeer noodzakelijke {?? of rigide} samenwerking en uitwisseling mogelijk niet tot stand kan komen, wat niet in
het belang van de directbetrokkenen is -{tenzij, wat te veel het geval is, het ‘false positives’ betreft waar het AMHK rigide
op doordramt}.
Concluderend stellen wij dat, afgezien van de ongetwijfeld goede intenties van de BVIKZ, de aard van hun bemoeienis bij deze casuïstiek er toe leidt dat onze
primair op zorg gerichte samenwerking tussen kind, ouders en Veilig Thuis regelmatig moeizaam of niet tot stand komt {wat
goed is waar het weer een ‘false positive’ betreft, en er geen ‘informed consent’ gepleegd wordt, ouders
voorlichtend en naar ouders luisteren, om tot een passend hoogwaardig zorgtraject te komen. VT spreekt te vaak de behandelend specialisten tegen! Valse positieven zijn valse beschuldigingen die
schadelijk zijn voor kind en gezin!}.
De VVAK is van mening dat wij onze wettelijke taak moet blijven {of nu gaan} uitvoeren en vindt het van belang
hierover in gesprek te zijn met de overheid en onze werkgevers.
Namens het bestuur
Jolande Schoonenberg, voorzitter”
